عشق مامانی و بابایی

  یا امام رضا به زائرینت می گویم جای من در حرمت نفس بکشند..     دلم خوش است که آن گنبد طلایی هست برای پر زدن از خود ، هنوز جایی هست دلم خوش است که در ظلمت و اسارت هم دوباره روزنه ای رو به روشنایی هست گره گره اگرم عقده بر دل است و زبان ... دخیل بسته ام ، اینجا گره گشایی هست ؟ غریبه ام ! و غریب اینکه پیش غربت ِتو برای هر که غریب ست آشنایی هست ! سلام های مرا ناشنیده پاسخ گفت کسی که با همه اش فاش ماجرایی هست به آبرو ؟ به عمل دل خوشم ؟ نه! اما باز دلم خوش است که آن گنبد طلایی هست ...       فقیر و خسته به درگاهت آمدم ...